جــــــــام غـــــــــــــم

بیچاره پاییز دستش نمک ندارد . . .
این همه باران به آدم ها میبخشد . . .
اما همین آدم ها تهمت ناروای خزان را به او میزنند
خودمانیم . . . تقصیر خودش است .
بلد نیست مثل بهار خودگیر باشد تا شب عیدی زیرلفظی بگیرد
و با هزار ناز و کرشمه سال تحویلی را هدیه دهد . . .
سیاست تابستان هم ندارد که در ظاهر با آدمها گرم و صمیمی باشد
ولی از پشت خنجری سوزناک بزند .
بیچاره  . . . بخت و اقبال زمستان هم نصیبش نشده
که با تمام سردی و بی تفاوتیش این همه خواهان داشته باشد
او پاییز است . . . رو راست و بخشنده . . .

دل تو را دادم چو دیدم روی تورا
کز همه خوبان پسندیدم تورا
دل فریبان جهان را یک به یک
دیدم و از جمله بگزیدم تورا
گر جفا راندی نکردم شکوه ای
ور خطا کردی نپرسیدم تورا
خون من خوردی و بخشودم گنه
جان طلب کردی و بخشیدم تورا
رفتی و آخر شکستی عهد خویش
کاش از اول نمیدیدم تورا
تو پنداري جهاني غير از اين نيست /
زمين و آسماني غير از اين نيست /
چو آن كرمي كه در گندم نهان است /
زمين وآسمان او همان است...
در میان گونه گونه مرگها
تلخ تر مرگی ست مرگ برگها
زانکه در هنگامه ی اوج و هبوط
تلخی مرگ است با شرم سقوط
وز دگرسو خوشترین مرگ جهان
زانچه بینی اشکارا و نهان
رو به بالا و ز پستیها رها
خوشترین مرگی ست مرگ شعله ها
طفلی به نام شادی،

دیریست گمشده ست

با چشم های روشن براق

با گیسویی بلند به بالای آرزو

هرکس از او نشانی دارد

ما را کند خبر

این هم نشان ما

یک سو خلیج فارس

سوی دگر خزر....

سالها دل طلب جام جم از ما میکرد

آنچه خود داشت ز بیگانه تمنا میگرد

گوهری کز صدف کان و مکان بیرون است

طلب از گمشدگان لب دریا میکرد...

حافظ

عادت کرده ام
کوتاه بنویسم
کوتاه بخونم
کوتاه حرف بزنم
کوتاه نفس بکشم
تازگی ها
دارم عادت می کنم
کوتاه زندگی می کنم
یا شاید
کوتاه بمیرم
نمی دانم
فقط عادت …

چه عاشقانه است این روز های ابری…
چه عاشقانه است قدم زدن زیر باران غم تنهایی…
چه عاشقانه است شکفتن گل های اقاقیا…
چه عاشقانه است قدم زدن در سرزمین عشق…
و من
چه عاشقانه زیستن را دوست دارم…
عاشقانه لالایی گفتن را دوست دارم…
عاشقانه سرودن را دوست دارم…
عاشقانه نوشتن را دوست دارم…
عاشقانه اشک ریختن را…
عاشقانه خندیدن را دوست دارم…
دفتر عاشقانه ی من پر از کلمات زیبا در نثار
بهترین و عاشقانه ترین کسانم…
و من
عاشقانه می گِریَم…
عاشقانه می خندم…
عاشقانه می نویسم…
و در سکوت تنهایی عاشقانه می میرم…

وقتی که عاشقم شدی پاییز بود و خنک بود
تو آسمون آرزوت هزار تا بادبادک بود
تنگ بلوری دلت درست مثل دل من
کلی لبش پریده بود همش پره ترک بود
وقتی که عاشقم شدی چیزی ازم نخواستی
توقعت فقط یه کم نوازش و کمک بود
چه روزا که با هم دیگه مسابقه می ذاشتیم
که رو گل کدوممون قایق شاپرک بود ؟
تقویم که از روزا گذشت دلم یه جوری لرزید
راستش دلم خونه ی تردید و هراس و شک بود
دیگه نه از تو خبری بود ،‌ نه از آرزوهات
قحطی مژده و روزای خوش و قاصدک بود
یادم میاد روزی رو که هوا گرفته بود و
اشکای سرخ آسمون آروم و نم نمک بود
تو در جواب پرسشم فقط همینو گفتی
عاشقیمون یه بازی شاید ،‌ یه الک دولک بود
نه باورم نمی شه که تو اینو گفته باشی
کسی که تا دیروز برام تو کل دنیا تک بود
قصه ی با تو بودن و می شه فقط یه جور گفت
کسی که رو زخمای قلب من مثل نمک بود…………….
نمی بخشمت……………………….

تو نیستی وخورشید
غمگین تراز همیشه غروب خواهد کرد
ومن دلتنگ ترازفردا
به تو فکرمیکنم
چقدردوست داشتنی بودی
وقتی چهره رنجور وچشمان مهربانت
درنگاهم خیره میشد
اکنون که بازوان خاک
پیکرت رادرآغوش گرفته است
کلمه های سیاه پوش شعرم
برایت مرثیه های دلتنگی سروده اند

به پشت درب باورت، مسافری نشسته است
مسافری که از خودش، برای تو کشیده دست
بدون آب پشت سر، به سوی قلبت آمده
مسافری که بغض او، غرور لحظه را شکست
ذغال سرخ انتظار، و بوی قلب سوخته
دری به غصه کرده باز، کسی که درب خنده بست
بدون کوله و غذا، شبی که زوزه می کشد
سکوت ضجه می زند، دقیقه ها ،همان که هست
دری که بسته تا ابد، غمی عمیق می شود
سکوت و بغض می جود، به روی سفره ی شکست
مسافر از تو پر کشید به سوی روزمرّگی
سیاه زندگی به تن ، به مرگ آرزو نشست

هر که آید گوید:
گریه کن، تسکین است
گریه آرام دل غمگین است
چند سالی است که من می گریم
در پی تسکینم
ولی ای کاش کسی می دانست
چند دریا
بین ما فاصله است
من و آرام دل غمگینم

آه اگر باز بسویم آیی

دیگر از کف ندهم آسانت

ترسم این شعله سوزنده عشق

آخر آتش فکندبر جانت

بسیار سفر باید تا پخته شود خامی

صوفی نشود صافی تا در نکشد جامی (( سعدی شیرازی))

بیش از یک سال قبل سمیناری پیرامون منطق فازی برگزار شد برای اولین مرتبه بود که اصطلاح منطق فازی به گوشم می رسید

از  یکی از آشنایان نزدیک که در برپایی این کنفرانس به گونه ای شرکت داشت خواستم توضیح و اطلاعاتی در مورد منطق فازی در اختیار من قرار بدهد  طرف با حالتی متکبرانه سخنانی ایراد نمود که معنی آن این بود که فهم این مطلب در حد و اندازه سواد و رشته شما نیست

و اضافه کرد کسی این مطلب را می فهمد که سواد ریاضی و آمار اون هم در سطح بالا داشته باشد و در ادامه بیاناتش جملاتی را در توضیح منطق فازی بلغور نمود اما من متوجه نشدم چه می گوید اما متوجه این امر شدم که این شخص این هنر را ندارد که بتواند مثل یک معلم مطلب را با زبان ساده بیان کند بنا به فرموده لسان الغیب حافظ شیرازی

پشت دریا شهریست که یک دوست در آن جا دارد 

هر کجا هست

به هر فکر

به هر کار

به هر حال

عزیز است خدایا تو نگهدارش باش...

دهان دختر زیبا تهی ز دندان است

که هر شکسته دندانش بهای یک نان است

هیچکس فکر نکرد که در آبادی ویران شده دیگر نان نیست

و همه مردم شهر بانگ برداشتند که چرا سیمان نیست

و کسی فکر نکرد که چرا ایمان نیست

و زمانی شده است که غیر از انسان هیچ چیز ارزان نیست...

از خواب پریدم 

چشام پر اشک بود 

بلند شدم و یه راست رفتم سمت کمد 

تنها یادگاری از تو 

عطرت بود که روی پیرهنم جا مونده بود 

سر کشیدم بوی نبودنت رو 

...
  

نه از مهر و نه از کین مینویسم نه از کفر و نه از دین مینویسم
دلم خون است میدانی برادر
دلم خون است از این مینویسم




بیا ای دل از اینجا پر بگیریم
ره کاشانه دیگر بگیریم
بیا گمکرده دیرین خود را
سراغ از لاله پر پر بگیریم

تو که با مو سر یاری نداری

چرا هر نیمه شو آیی به خوابوم

فلک در قصد آزاروم چرایی

گلم گر نیستی خاروم چرایی

توکه باری ز دوشوم برنداری

میان بار سر باروم چرایی...

ما اجنبی ز قاعده کار عالمیم

دیوانه گرد کوچه و بازار عالمیم

ما مردمان خانه بدوشیم و خوشنشین

نی زان گروه خانه نگهدار عالمیم...

ما اجنبی ز قاعده کار عالمیم

دیوانه گرد کوچه و بازار عالمیم

ما مردمان خانه بدوشیم و خوشنشین

نی زان گروه خانه نگهدار عالمیم...

همیشه تو بن بست زندگى همه برمیگردن سراغ عشق اولشون!

اما چه سخته اون روزى که عشق اولت رفته باشه سراغ عشق اولش!!

با این رفیقای نیمه راه

آخرای وقت این همه راه

گرگها نشسته در کمین با دندونای آهنین

نه وقت برگشتن دارم نه دل پر کشتن دارم

نه روم میشه که پا بدم تن به قذا بلا بدم

دست خدا میدمشون میگذرم از عالمشون

کاشکی حلالمون کنن اگه نخوردیم غمشون...

تو رو باید میشناختم که هزارتا چهره داشتی

روی احساس و دل من داشتی قیمت می گذاشتی

تو نتونستی بفهمی که وفا خریدنی نیست

چینی شکسته ی دل دیگه پیوند شدنی نیست...